Raport Banku Francji z eksperymentów z hurtową wersją CBDC.

Bank Francji opublikował drugi raport na temat eksperymentów z hurtową wersją CBDC z wykorzystaniem technologii rozproszonej księgi rachunkowej (DLT).

Przez ponad trzy lata Bank Francji przeprowadził dwanaście eksperymentów z wCBDC, aby przetestować skuteczność i wydajność wCBDC. Bank Francji opracował trzy modele implementacji, które przetestował na wielu platformach DLT w różnych przypadkach użycia, obejmujące dwa kluczowe: tokenizację finansów oraz transakcje transgraniczne.

DLT oferowałoby możliwość ułatwienia bezpośredniego przetwarzania transakcji handlowych i działań post-transakcyjnych w celu znacznego skrócenia czasu rozliczenia, ryzyka operacyjnego i fragmentacji płynności. wCBDC powinno integrować się zarówno z istniejącym, jak i przyszłym ekosystemem pieniędzy i płatności oraz rozszerzać zakres dostępnych opcji płatności. Pojawienie się technologii DLT otwiera nowe możliwości usprawnienia transakcji transgranicznych. Ulepszenie płatności transgranicznych zostało uznane za priorytet przez grupę G20.

DLT rzeczywiście ma potencjał, aby rozwiązać szereg problemów wpływających na płatności transgraniczne pod względem kosztów, opóźnień i przejrzystości. Eksperymenty przeprowadzone przez Bank Francji pokazały, że integracja z wieloma wCBDC może zoptymalizować modele bankowości korespondenckiej poprzez zmniejszenie liczby pośredników dzięki wielowalutowym portfelom i czasowi przetwarzania oraz zwiększyć bezpieczeństwo i elastyczność rozliczeń transgranicznych.

Jeśli chodzi o tokenizację finansów eksperymenty Banku Francji pokazują, że wCBDC może zmniejszyć opóźnienia między transakcjami a rozliczeniami poprzez zmniejszenie uzgodnienia przepływów dla transakcji przeprowadzanych na platformach DLT.

Dzięki eksperymentowi Bank Francji był w stanie opracować koncepcję trzech modeli implementacji: interoperacyjność, dystrybucja i integracja. Model interoperacyjności łączyłby się z innymi księgami DLT w przypadku transakcji pieniężnych jak i papierów wartościowych. W modelu integracyjnym Eurosystem stworzyłby własną infrastrukturę DLT. Transakcje pieniężne jak i papierów wartościowych mogłyby być rozliczane na tej samej platformie. W modelu dystrybucyjnym, podobnie jak w modelu interoperacyjności cyfrowe euro wCBDC i aktywa stokenizowane byłyby w obiegu na różnych księgach DLT współdzielonych przez Eurosystem i strony trzecie (np. zagraniczne banki centralne, uczestników rynku). Eurosystem DLT pozostawałby pod kontrolą Eurosystemu i byłby wykorzystywany do zarządzania płynnością między różnymi księgami DLT.

Na podstawie spostrzeżeń uzyskanych z eksperymentów Bank Francji ustalił, że każdy model spełnia określone przypadki użycia i że nie wykluczają się one wzajemnie, ale raczej się uzupełniają. Bank Francji przyznaje jednak, że model interoperacyjności jest najlepszy i najłatwiejszy do wdrożenia.

źródło: banque-france.fr